- zdziczeć
- zdziczeć {{/stl_13}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}dziczeć {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zdziczeć
Look at other dictionaries:
zdziczeć — dk III, zdziczećeję, zdziczećejesz, zdziczećej, zdziczećczał, zdziczećeli, zdziczećczały, zdziczećczali 1. «stać się dzikim, wrócić do stanu natury, do stanu pierwotnego» Kwiaty i drzewa zdziczały bez uprawy. Zdziczały kot, pies. 2. «stać się… … Słownik języka polskiego
podziczeć — dk III, podziczećeje, podziczećczał, podziczećeli, podziczećczały, podziczećczali przestarz. dziś rzad. «o wielu roślinach: stać się dzikim; zdziczeć» Drzewa, krzewy podziczały. przen. «o wielu osobach: stracić cechy człowieka cywilizowanego,… … Słownik języka polskiego
zdziczenie — n I 1. rzecz. od zdziczeć Zdziczenie obyczajów. 2. «stan tego, kto zdziczał; okrucieństwo, brutalność człowieka zdziczałego; dzikość» Wojenne zdziczenie … Słownik języka polskiego
dziczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziczećeję, dziczećeje, dziczećczał, dziczećczeli {{/stl 8}}– zdziczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać cech dzikości, wracać do pierwotnego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
